سال به دوازده ماه ما می بینیم یكدفعه هم تو ببین !

سال به سال دریغ از پارسال !

سالها میگذاره تا شنبه به نوروز بیفته !

سالی كه نكوست از بهارش پیداست !

سبوی خالی را بسبوی پر مزن !

سبوی نو آب خنک دارد !

سبیلش آویزان شد !

سبیلش را باید چرب كرد !

سپلشت آید و زن زاید و مهمان عزیزت برسد !

سخن خود تو كجا شنیدی،اونجا كه حرف مردمو شنیدی !

سر بریده سخن نگوید !

سر بزرگ بلای بزرگ داره !

سر بشكنه در كلاه،دست بشكنه در آستین !

سر بی صاحب میتراشه !

سر بیگناه،پای دار میره اما بالای دار نمیره !

سر پیری و معركه گیری !

سر تراشی را از سر كچل ما میخواد یاد بگیره !

سر حلیم روغن میرود !

سر خر باش،صاحب زر باش !

سر را با پنبه میبرد !

سر را قمی می شكنه تاوانش را كاشی میده !

سر زلف تو نباشد سر زلف دگری !

سرش از خودش نیست.

سرش به تنش زیادی میكنه !

سرش به كلاش میارزه !

سرش بوی قرمه سبزی میده !

سرش توی حسابه !

سرش توی لاک خودشه !

سرش جنگه اما دلش تنگه !

سرش را پیراهن هم نمیدونه !

سر قبری گریه كن كه مرده توش باشه !

سر قبرم كثافت نكن از فاتحه خواندنت گذشتم !

سر كچل را سنگی و دیوانه را دنگی !

سر كچل و عرقچین !

سركه مفت از عسل شیرین تره !

سركه نقد بهتر از حلوای نسیه است !

سركه نه در راه عزیزان بود/ بار گرانیست كشیدن بدوش ! (( سعدی ))

سر گاو توی خمره گیر كرده !

سر گنجشكی خورده !

سر گنده زیر لحافه !

سرم را میشكنه نخودچی جیبم میكنه !

سرم را سرسری متراش ای استاد سلمانی/كه ماهم در دیارخود سری داریم و سامانی.

سرنا را از سر گشادش میزنه !

سرناچی كم بود یكی هم از غوغه اومد !

سری را مه درد نیمكند دستمال مبند !

سری كه عشق ندارد كدوی بی بار است.(( لبی كه خنده ندارد شكاف دیوار است...))

سری كه عشق ندارد كدوی بی بار است.(( لبی كه خنده ندارد شكاف دیوار است...))

سزای گرانفروش نخریدنه !

سک هفت تا بچه میآره یكیش بلبله !

سفره بی نان جله،كوزه بی آب گله !

سفره نیفتاده (نینداخته) بوی مشک میده !

سفره نیفتاده یک عیب داره ! سفره افتاده هزار عیب !

سفید سفید صد تومن،سرخ و سفید سیصد تومن،حالا كه رسید به سبزه هر چی بگی می ارزه !

سقش سیاه است !

سگ بادمش زیر پاشو جارو میكنه !

سگ باش،كوچک خونه نباش !

سگ پاچه صاحبش را نمیگیره !

سگ،پدر نداشت سراغ حاج عموشو میگرفت !

سگ چیه كه پشمش باشه !

سگ درحضور به از برادر دور !

سگ در خانه صاحبش شیره !

سگ داد و سگ توله گرفت !

سگ دستش نمیشه داد كه اخته كنه !

سگ را كه چاق كنند هار میشه !

سگ زرد برادر شغاله !

سگست آنكه با سگ رود در جوال !

سگ سفید ضرر پنبه فروشه !

سگ سیر دنبال كسی نمیره !

سگش بهتر از خودشه !

سگ كه چاق سد گوشتش خوراكی نمیشه !

سگ گر و قلاده زر؟!

سگ ماده در لانه، شیر است !

سگ نازی آباده، نه خودی میشناسه نه غریبه !

سگ نمك شناس به از آدم ناسپاس !

سگی به بامی جسته گردش به ما نشسه !

سگی كه برای خودش پشم نمیكند برای دیگران كشک نخواهد كرد !

سگی كه پارس كنه،نمیگیره !

سلام روستائی بی طمع نیست !

سنده را انبر دم دماغش نمیشه برد !

سنگ به در بسته میخوره !

سنگ بزرگ علامت نزدنه !

سنگ بنداز بغلت واشه !

سنگ خاله قورباغه را گرو میكشه !

سنگ كوچک سر بزرگ را میشكنه !

سنگ مفت،گنجشک مفت !

سنگی را كه نتوان برداشت باید بوسد و گذاشت !

سواره از پیاده خبر نداره،سیر از گرسنه !

سودا،به رضا،خویشی بخوشی.

سودا چنان خوشست كه یكجا كند كسی ! ((دنیا و آخرت به نگاهی فروختیم ))

((قصاب كاشانی))

سودا گر پنیر از شیشه میخوره !

سودای نقد بوی مشک میده !

سوراخ دعا را گم كرده !

سوزن،همه را میپوشونه اما خودش لخته !

سوسكه از دیوار بالا میرفت مادرش میگفت: قربون دست و پای بلوریت !

سهره (سیره) رنگ كرده را جای بلبل میفروشه !

سیب سرخ برای دست چلاق خوبه ؟!

سیب مرا خوردی تا قیامت ابریشم پس بده !

سیبی كه بالا میره تا پائین بیاد هزار چرخ میخوره !

سیبی كه سهیلش نزند رنگ ندارد ! ((تعلیم معلم بكسی ننگ ندارد))