پاره شد،به طورى که کفش به پـا بند نمى شد.امام کفش را به دست گرفتند و پاى

برهنه به راه افتادند.

ابن ابى یعفور که از بزرگان صحابه آن حضرت بود فـوراً کفش خویش را ازپـا درآورد،بند

کفش را باز و دست خـود را دراز کرد به طرف امام تا آن بند رابدهد به امام که امام با

کفش بروند و خودش با پاى برهنه راه را طى کند.

امام با حالت خشمنـاک،روى خویش را از عبداللّه بـرگردانـدنـد و به هیـچ وجه حاضـر

نشدند آن را بپذیرند و فرمودند:

اگر یک سختى بـراى کسى پیش آیـد،خـود آن شخص از همه به تحمل آن سختى

اولى است.معنانداردکه حادثه اى براى یک نفر پیش بیایدودیگرى متحمل رنج بشود.