از سوی شمال به اقیانوس منجمد شمالی و از جنوب به تپه‌های شمال و مرکز قزاقستان و مرزهای مغولستان و چین محدود می‌گردد.

از نظر جغرافیایی،سیبری سرزمین جنگل‌های انبوه، رود‌های پر آب و دشت‌های یخ زده‌ است.

زمستان‌های بسیار سرد سیبری و تابستان‌های تقریباً داغ آن باعث شده تا قرنها جمعیت چندانی در آن زندگی نکند اما با تمام این اوصاف

این منطقــه حدود ۴۰ میلیون نفر سکنه دارد.سیبـــری یک سـرزمین صاف و هموار است و بخش بـزرگی از آن را دشت‌ها تشکیل داده اند؛

مرتفع‌ترین نقطــه ی آن یک آتشفشان فعّـال در شبه جــــزیــــره کامچاتکا با ارتفــاع حدود ۴۶۴۹ متـــر از سطح دریـا است.

سیبری زمستان‌هایی بسیار سرد دارد؛به طوریکه گاه در زمستان‌ها دمای هوای این منطقه تا ۶۷− درجه ی سلسیوس نیز

میـرسد و این منطقـه به سـردترین نقطـه ی مسکونی زمین تبدیل میشود.تابستان‌های این منطقه هم نسبتـاً داغ هستند.

در کل سیبری به عنوان منطقه‌ای سردسیر شناخته می‌شود ولی بطور کلی مناطق خاصّی در شمال و خاور سیبری بسیار سردسیر هستند.

سیبری سرزمین جنگل‌های انبوه ‌است.

جنگل‌های تایگا که بیش تر از درختان سرو و مخروطیان دیگر تشکیل شده‌اند، جنوب سیبری را در بر گرفته‌اند.

کشاورزی تنها در بخشی از جنوب سیبری رواج دارد و در جنوب غربی آن دانه‌های خوراکی از جمله گندم در قالب کشتزار‌های بزرگ کشت می‌شوند.

گذشته از این معادن بسیاری در سیبری وجود دارند و بخش عمده ی زغال سنگ و طلای روسیه از معادن این منطقه استخراج می‌شوند.

جلگه‌های غربی سیبری دارای معادن نفت و گاز طبیعی هستند.