وقتی رسول خدا چشمش بر چهره فاطمه افتاد،او را گریان و غمگین دید،به همین جهت علّت را جویا شد؟

حضرت زهراء سلام اللّه علیها در پاسخ پدر اظهار داشت:

ای رسول خدا ! روز گذشته بین من و همسرم،علیّ بن ابی طالب علیه السلام جریانی اتّفاق افتاد که با یکدیگر ضمن صحبت،شوخی و مزاح می کردیم و من جمله ای را به عنوان شوخی به شوهرم گفتم،که موجب ناراحتی او شد.و چون احساس کردم که همسرم ناراحت است،از سخن خویش غمگین و پشیمان گشتم و از او خواهش کردم تا از من راضی و خوشحال گردد.

و او نیز عـذر مـرا پذیرفت و شادمان شد و با خنده روئی با من مواجه گشت و احساس کردم که از من راضی می باشد؛ولی اکنون از خدای خود وحشت دارم که مبادا از من خشمگین و ناراضی باشد.

رسولخدا صلی اللّه علیه و آله با شنیدن چنین مطالبی اظهار نمود: ای دخترم! همانا رضایت و خشنودی شوهر همانند رضایت و خوشنودی خداوند متعال خواهد بود و غضب و ناراحتی شوهر سبب نارضایتی و ناراحتی خدا میگردد.

و سپس افزود: هر زنی که خداوند را همچون حضرت مریم عبادت و ستایش کند؛ولیکن شوهرش از او ناراضی باشد،عبادات و اعمال او مقبول درگاه خدا قرار نمی گیرد.

ای دختـرم! بدان که بهترین اعمال،فرمان بُـرداری و تبعیّت از شوهر است،البتّه در مواردی که خلاف اسلام و قـرآن نباشد بعد از آن،بهترین کارها برای زن ریسندگی است،یعنی کارهای سبک و فردی،به دور از نامحرمان را انجام دهد.

ای دختـرم! هر زنی که زحمات و مشقّات خـانه داری را تحمّل کند و خانه داری نماید و برای رفاه و آسایش اعضای خانواده اش تلاش نماید،همانا او اهل بهشت خواهد بود.