همه پدیده ها به تو ختم می شوند و وجود تو یک وجود مسلط است.در مقایسه با دیگر حیوانات تو بر روی دو پا ایستاده ای و آنها چهارپا هستند.آنها در دست تو هستند.آنها به تو ختم شده اند، پس چطور می شود که تو دوباره به آنها ختم شوی و رجعت تو به سوی آنها باشد؟
این بینش را،حتی همان روستایی،همان عوام الناسی که ما از آنها دست شسته ایم،به دست آورده اند و ابوذر و بلال و سلمان شده اند.ابوذرهایی که از خط بهره مند نبودند،از یک چنین بینشی برخوردار بودند و شروع "حرکت" نیز از چنین بینشی است که عظمت انسان در بینش اوست،نه دانش او.