(سوره نور،آیه 24).

همچنین می فرماید:«والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا وإثما مبینا،و کسانى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بى آن که گناهى کرده باشند مى آزارند بهتان و گناه آشکارى را به دوش مى کشند (احزاب،58).

امام صادق علیه السلام از حکیمى چنین نقل میکند:

«البهتان على البرىء اثقل من جبال راسیات،تهمت زدن به بى گناه از کوه هاى عظیم نیز سنگین تر است!

تهمت زدن به افراد بى گناه با روح ایمان سازگار نیست چنانکه ازامام صادق علیه السلام نقل شده:«اذا اتهم المؤمن اخاه انماث الایمان فى قلبه کما ینماث الملح فى الماء، کسى که برادر مسلمانش را متهم کند،ایمان در قلب او ذوب مى شود همانند ذوب شدن نمک در آب». در حقیقت بهتان و تهمت،بدترین انواع دروغ و کذب است، زیرا هم مفاسد عظیم کذب را دارد، و هم زیانهاى غیبت و هم بدترین نوع ظلم و ستم است.

و به همین خاطر از پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله و سلم نقل شده که فرمود:

«من بهت مؤمنا او مؤمنة او قال فیهما ما لیس فیه اقامه الله تعالى یوم القیامة على تل من نار حتى یخرج مما قاله،کسى که به مرد یا زن با ایمان تهمت بزند و یا در باره او چیزى بگوید که در او نیست،خداوند در روز قیامت او را بر تلى از آتش قرار مى دهد تا از مسئولیت آنچه گفته است در آید.در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، سبب به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بى گناه و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومى مى شود.

در حدیثى دیگراز امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود:

«اذا تهم المؤمن اخاه انماث الایمان من قلبه کما ینماث الملح فى الماء،هنگامى که مسلمانى برادر مسلمانش را به چیزى که در او نیست متهم سازد ایمان در قلب او ذوب مى شود،همانند نمک در آب»،و نیز می فرماید:«من اتهم أخاه فی دینه فلا حرمة بینهما،هر کس به برادر دینى خود تهمت زند حرمتى میان آن دو به جا نمى ماند».

درحدیث دیگر که امام على بن موسى الرضا از جدش پیامبر نقل کرده چنین آمده است«من بهت مؤمنا او مؤمنة او قال فیه ما لیس فیه اقامه الله تعالى یوم القیامه على تل من نار حتى یخرج مما قاله فیه!»،کسى که مرد یا زن مسلمانى را بهتان زند یا در باره او سخنى بگوید که در او نیست خداوند او را در قیامت روى تلى از آتش قرار مى دهد تا از عهده آنچه گفته برآید!.

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم یک وقت درحضور اصحاب فرمود:

الا اخبرکم بشر الناس،آیا به شما خبر ندهم که بدترین مردم کیست؟

گفتند:بلی یا رسول الله.

فرمود:بدترین مردم آن کسی است که خیرخودش را از دیگران منع میکند و هر چه دارد تنها برای

خودش میخواهد.آن هایی که حاضر بودند گمان کردند با این مقدمه دیگر بدتـر از این افـراد کسی

نیست.

یک وقت فرمود:آیا میخواهید به شما بگویم از این بدتر کیست؟

صنف دیگری را ذکر فرمود.

اصحاب گفتند:خیال کردیم بدتر از این گروه دوم دیگر کسی نیست.

بعد فرمود:آیا میخواهید از آن بدتر را به شما بگویم کیست؟

گفتند:از این بدتر هم مگر هست؟

آنگاه صنف سوم را فرمود:

بدتر از این افراد،مردمان بد زبان فحاش تهمت زن و آبروبرند.

اینجا دیگر حضرت توقف کرد،یعنی بدتر از اینها دیگر وجود ندارد.

پیامبر خدا صلى الله علیه وآله می فرماید:

من بهت مؤمنا أو مؤمنة أو قال فیه ما لیس فیه أقامه الله تعالى یوم القیامة على تل من نار حتى یخرج مما قاله فیه،هر کس به مرد یا زن مؤمن بهتان زند یا درباره او چیزى بگوید که از آن مبراست خداوند در روز رستاخیز وى را بر تلى از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره او برگردد.

امام على علیه السلام می فرماید:

«لا قحة کالبهت،هیچ بى شرمى و وقاحتى چون بهتان زدن نیست»،و نیز می فرماید:

البهتان على البری ء أعظم من السماء،بهتان زدن به آدم بیگناه بزرگتر از آسمان است.

امام سجاد علیه السلام می فرماید:

من رمى الناس بما فیهم رموه بما لیس فیه،هر کس به مردم عیبى را نسبت دهد که دارند،مردم به او عیبى را که ندارد نسبت دهند.

نهى از رفتن به جاهاى تهمت برانگیز

پیامبر خدا صلى الله علیه وآله می فرماید:أولى الناس بالتهمة من جالس أهل التهمة، سزاوارترین مردم به تهمت کسى است که با متهمان و افراد مظنون همنشینى کند.

امام على علیه السلام می فرماید:

«إیاک ومواطن التهمة والمجلس المظنون به السوء،فإن قرین السوء یغرجلیسه،از(رفت و آمد به)جاهاى تهمت برانگیز و مجالسى که گمان بد به آنها برده مى شود بپرهیز؛ زیرا دوست بد،همنشین خود را مى فریبد» و نیز می فرماید:

«من وقف نفسه موقف التهمة فلا یلومن من أساء به الظن،کسى که خود را در معرض تهمت قرار دهد،نباید کسى را که به او گمان بد برد،سرزنش کند.همچنین در حدیثی دیگر بیان میکند که:من دخل مداخل السوء اتهم،هر که به جاهاى بد رفت و آمد کند مورد بدگمانى و تهمت واقع شود.