و اما کیفیت حضور زنان به دو شکل،مستقیم و غیر مستقیم،در این دوران خلاصه میگردد.در شکل مستقیم،گر چه زنان از حضور در صحنه و خط مقدم معاف بودند،ولی باشروع جنگ شهرها و حملات موشکی،حالت تدافعی همگان خصوصا زن ها بیشتر گردید،چون در این رزم بی امان از سوی ارتش عراق مورد حمله موشکی واقع شده بودند.حتی در اوایل جنگ،این زنان شیردل خرمشهر و سوسنگرد و هویزه بودند که در هجوم ناجوانمردانه دشمن در کنار مردان خود قدم به قدم با بعثی ها درگیر شدند و در عقب راندن دشمن از جان خویش هم مایه نهادند.در شکل غیر مستقیم،زنان حکایت 70 من مثنوی دارند که چگونه با کارهای خدماتی و پشتیبانی خود در عقبه،موجبات دلگرمی رزمندگان را فراهم نمودند.امام این حضور غیر مستقیم را که از حضور مستقیم ذره ای ارزش آن کمتر نبود،کرارا متذکر می شدند.بیان تجلی ایثار در راه انقلاب و امام تداوم گر گذر زمان در برابر هر گونه تجاوز از سوی دشمنان است.از جمله خدمات این مرحله زنان،میتوان به ایثار فرزندان خود در راه حیثیت و اصلاح جامعه نام برد.هنوز یادمان نرفته است چه بسیار مادران سلحشوری بودند که با تربیت اولاد صالح و معرفی آنان به مراکز بسیج جهت اعزام به جبهه قوت قلب مسئولین جنگ را سبب می شدند.امام قدس سره این صحنه را این گونه بیان می نمودند:«...خدا می داند در طول تاریخ مثل این مادرها ما نداشتیم،الا کم که فرزندانش کشته بشوند و بعد بیاید بگوید که نه،من افتخار می کنم.بعضی از جوان ها به من می گفتند که این مادرها ما را گرم نگه داشته اند.عکس العمل این مادرهای جوان مرده ما را زنده نگه داشته و گرم نگه داشته برای این که این ها هستند که به ما شجاعت میدهند.این ها هستند که ما را تشویق می کنند.» جلوه دیگر ایثار زنان،ایثار همسران محبوب خود بوده است که بهترین و اصلی ترین تعلق خویش که همسر باشد را با تمام مشکلات و دلبستگی ها تشویق و ترغیب به حضور در میادین جنگ می نمودند تا آنجا که امام قدس سره زبان به مدح آنان گشوده و می فرماید: «کجا ما از زنان، آن قدرت و عظمت را دیده بودیم که امروز داریم از مادران شهید می بینیم؟ کجا ما از زنان جوان آن فداکاری را دیده بودیم که در دوران جنگ دیدیم،آنان همسران محبوبشان را به میدان های جنگ می فرستادند و راز عفت و امانت آنها را حفظ می کردند تا آنها با خاطر آسوده در میدان ها باشند.»

 زنان ما نه در این برهه که در دوره های تاریخی متعدی،این گونه درخشش نموده اند که دوست و دشمن بدان معترف می باشند. هنوز تاریخ هجوم مغول و فعالیت زنان مسلمان و حضور اصیل آنان در صحنه های سیاسی عصر مشروطیت،جنبش تنباکو و انقلاب اسلامی را فراموش نکرده است و در یک کلام حضور مردان خداجو و شهادت طلب از دامن چنین زنان و مادرانی بوده است که به صحنه مبارزه راه یافته اند; بنابر این هیچ صحنه ای از تاریخ مبارزات اسلامی نبوده الا این که زنان مسلمان در آن نقش بسزایی را داشته اند. ستادهای پشتیبانی دوران جنگ که رفع نیازمندی های رزمندگان خطوط مقدم را بر عهده داشتند،عمده نیروهایشان را زنان متدین و مبارز تشکیل میدادند.تهیه مایحتاج جبهه ها از عمده ترین فعالیت های این ستادها بحساب می آمد.اینان شبانه روز بدون چشم داشت،به کمترین مواهب مادی، خدماتی تحسین برانگیز را ارایه می دادند.لباس،کفش،طلا و جوراب های بافتنی این زنان در جبهه ها رنگ و قیمتی دیگر داشت.از فعالیت های دیگر این انسان های سلیم و عزیز، حضور آنان در بسیج های مقاومت و شرکت در اردوهای بسیج می باشد که بازتاب جهانی از خویش بر جای می نهد.حضور اینان نشان دهنده روح مبارزه و ایثار و شجاعتی بود که می خواست به زنان جهان و ابرقدرت ها اثبات نماید که زنان ایرانی به برکت انقلاب اسلامی هویتی دگر یافته اند که بیانگر شخصیت وجودی آنان است.بیمارستان ها و پست های امدادی و پرستارهای مجروحین جنگ از جلوه بارز دیگر حضور غیر مستقیم زنان مسلمان در میادین جنگ بوده است که با خدمات و فعالیتهای جدی خود درمحضر مجروحین و جانبازان،موجبات بالابردن روحیه رزمندگان می گردیدند،بنابراین نقش زنان در طول دفاع مقدس حاکی از مشارکت جدی آنان بود که دوش بدوش مردان و رزمندگان در صحنه های مقدس حضور می یافتند و از انقلاب و ارزش های آن با تمام وجود خود پاسداری می نمودند.

به گواهی تاریخ در صفحات پر افتخار ملتها این زنان با غیرت و امانت دار بودند که در حریم مقدس و پاکی طریقشان ثابت مانده و تمام امید و آرزوهایشان را به آنچه مصلحت ملت و مکتبشان بوده پیوند زده و سعادت واقعی را جسته اند.در تحلیل حضور زنان مهمترین نکته این است که باید در کلیه برنامه ها مساله گسترش نفوذ قدرت اسلام در تمامی ابعاد حیات و بالا رفتن نسبت تاثیر در تغییر موضوعات و هم چنین در پیدایش موضوعات جدید در جهان اصل قرار گیرد.بالاترین الگوی رفتاری زنان در هشت سال دفاع مقدس، «حضرت زهراعلیها السلام » بود; او که در تمام زندگیش،پیروی و حمایت از ولایت مشهود بود. زمانی که جنگ تهاجمی اسلام علیه کفار واقع گردید،حضرت بعنوان بهترین پرستار و لجستیک ،ایفای وظیفه می نمودند و اما هنگامی که جنگ حالت تدافعی پیدا میکرد،ایشان خود را سپر مولای خود،یعنی علی بن ابی طالب علیه السلام می نمودند تا جایی که حتی با وجود حضور علی علیه السلام در خانه،هنگامی که وجود مبارک ایشان مورد حمله دشمن قرار گرفت ایشان به پشت در آمدند و از شدت درد از هوش رفتند و پس از آن که به هوش آمدند بمحض این که مشاهده کردند ولی اعظم خدا را بطرف مسجد می برند،تا آخرین رمقشان از مقام ولایت دفاع نمودند.این امر نشانگر این بود که حضرت فاطمه حیات گرانقدر خود را صرف حمایت از مقام ولایت می نمودند.بنابراین نقش زن در تمامی صحنه های سیاسی و اجتماعی خصوصا دفاع مقدس بیانگر جلوه های تاریخی در نقش اول آنان در تحولات اجتماعی و در نهضت های اسلامی معاصر و همدوشی زنان و مردان در تمامی صحنه های درگیری با اجانب بوده است.امام خمینی پیرامون نقش زنان در صحنه های انقلاب و دفاع مقدس می فرماید:«زنان حق بیشتری از مردان دارند.زنان مردان شجاع را در دامان خود بزرگ می کنند.اگر زنان شجاع و انسان ساز از ملت ها گرفته شود،ملت ها به شکست و انحطاط کشیده می شوند.» حسن ختام این که،آثار دلاوری ها و پیروزی رزمندگان حکایت از حضور فعالانه زن های دلاور و سلحشوری است که گام به گام در لحظه لحظه جنگ،شرکت کرده و موجبات برکت و روزی رزمندگان در عملیات های مختلف گردیدند و چه زیبا سرود امام خمینی قدس سره پیرامون فداکاری و مقاومت زنان در جنگ تحمیلی که: «...مقاومت و فداکاری زنان بزرگ در جنگ تحمیلی آن قدر اعجاب آمیز است که قلم و بیان از ذکر آن عاجز،بلکه شرمسار است.به اعتقاد من بخش مهم محیط گرم و پرشور جنگ مربوط به جمعیت فکری خواهران است و اگر زنان ما، در این حال و هوای فکری نبودند نیمی از این شور وجود نداشت.»

منبع:

مجموعه دین و معارف اسلامی+ سایت نگاه