دیـــروز هر چه بود گذشت امـــــروز هم هر چه بود گذشت!

آنجـا پشت خاکریـز بـودیـــم اینجــا در پنــاه میـــــز!

دیـروز دنبــال گمنامی بودیم امروز مواظبیم ناممان گم نشود!

جبهه بـــوی ایمـــــان میداد اینجا ایمانمان بـــو میدهد!

آنجا درب اتاقمان می نوشتیم"یاحسین(ع)،فرماندهی از آن توست.

"الآن می نویسیم "بدون هماهنگی وارد نشوید!"

الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم!

بصیرمان کن تا اسیــر برنگردیم! و آزادمان کن تا اسیــر نگردیم

شادی ارواح طیبه شهدا صلوات

 شهید مهدی زین الدین:

امروز پیامـ ِ شُهَدای ما و پیامـ ِ مـا به ملت ایـران این هست که امـروز

دشمن اصلی ما نَفس خودمون و شیـطان بیـرونی هست

که ما بایـد با اون مبارزه کنیم.

۲۰ خـرداد ۱۳۴۹ آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی از شاگردان برجسته

حضرت امام خمینی و چهره‌های مبارز دوران پهلوی به وسیله عمامه‌اش

خفه شد و به شهادت رسید.

سعید قاسمی گفت:‌

شهید پاریاب جانبـاز بود که به خاطر تحریم‌ها دیگر دارویش

پیدا نمی‌شد.ما مقصریم که این روزها کمتر ازحال جانبازی

می‌پرسیم که گرفتاری‌اش همین دم و بازدم است.

ديشب خـواب بچه هايـم را ديـدم ....

مردم ما آنقدر معرفت دارند که پیکر بـرادرم را به خانـواده‌ام برسانند

مراسم چهلمین روز شهادت شهید احمد پاریاب،فرمانده گردان شهادت لشکر 27 محمد رسول الله،که بر اثر شدت جراحات شیمیایی در 22 اسفند ماه به شهادت رسید با حضور همسنگران و علاقه‌مندان به این شهید،برگزار شد.

از دست کریمی،زیر لب غرولند می کردم که:

"اگر مردی خودت بـرو.فقط بلده دستـور بده."

گفته بـود باید موتورها را از روی پل شـناور ببـرم آن طرف.

فکر نمی کرد من با این سن و سالم،چطور اینها را از پل رد کنم؛آن هم پل شناور.

اين طوری لو رفت

دو تا بچه بسيجی،غولی را همراه خودشان آورده بودند و های های می خنديدند.
گفتم : «اين كيه؟»
گفتند : «عـراقی»
گفتم: «چطوری اسيرش كرديد؟» می خنديدند !!!
گفتند:«از شب عمليات پنهان شده بود،تشنگی فشار آورده با لباس بسيجی های خودمان آمده ايستگاه صلواتی شربت گرفته بود.پول داده بود،اين طوری لو رفت» و هنوز می خنديدند.

 
چند تا از بچه ها،کنار آب جمع شده بودند.یکیشان، برای تفریح ، تیراندازی می کرد توی آب.زین الدین سر رسید و گفت «این تیرها ، بیت الماله.  حرومش نکنین.»

چندتا از بچه ها،کنار آب جمع شده بودند.

یکی شون،برای تفریح،تیراندازی میکرد توی آب.

زین الدین سر رسید و گفت: «این تیـرها،بیت المالِ.حرومش نکنین.»

جواب داد «به شما چه؟» و با دست هُلش داد.

زین الدین که رفت صادقی آمد و پرسید «چی شده؟»

بعد گفت:«می دونی کی رو هُـل دادی اَخَوی؟»

دویده بـود دنبالش برای عذرخواهی که جوابش را داده بود

«مهم نیس.من فقط امر به معروف کردم.گوش کردن و نکردنش دیگه با خودته.»

برگرفته از کتاب یادگاران ص:56

يک وبلاگ نويس مازندرانی در وبلاگ خود نوشت:

حدود دوماه پیش بود که استخوان‌های مطهر مؤذن شهید شهرمان حسن درستی را به بابل آوردند.به گمانم اولین بار جواد بیژنی بود که خبر داد پیکر شهید را با ماشین حمل مرغ!!! آورده‌اند. آن موقع سرگرم قیل و قال‌های دیگری بودم و قضیه را پیگیری نکردم.

همه عالم بدانید این قلب  شکسته مجـروح فقط به عشـق ولایت می تپد

عشق ما از روز غدیرآغاز شده الآن هم امام خامنه ای پرچمدارش میباشد

تا پرچم ولایت را به امام عصر بدهد.انشالله

دلخوری بچه های ارتش از حاج همت...

یک روز که فرماندهان ارتش،در یک قرارگاه نظامی برای طراحی یک عملیات،همه جمع شده بودند،حاج همت هم از راه رسید،امیرعقیلی،سرتیپ دوم ستاد«لشکر 30 پیاده گرگان»، حاجی را بغل کرد و کنارش نشست،امیر عقیلی به حاج همت گفت:«حاجی! یک سوال دارم، یک دلخوری خیلی زیاد،من از شما دلخورم.»

حاج همت گفت:«خیر باشد! بفرمائید! چه دلخوری؟»
امیر عقیلی گفت:«حاجی! شما هر وقت از کنار پاسگاه های ارتش،از کنار ما که رد می شوی،یک دست تکان میدهی و با سرعت رد میشوی.اما حاجی جان،من به قربانت بروم،شما ازکنار بسیجی های خودتان که رد میشوی،هنوزیک کیلومترمانده،چراغ میدی،بوق می زنی،آرام آرام سرعت ماشین ات را کم می کنی،بیست متر مانده به دژبانی بسیجی ها،با لبخند از ماشین پیاده می شوی،دوباره باز دستی تکان میدهی،سوار می شوی و میروی.رد میشی اصلا مارو تحویل نمی گیری حاجی،حاجی به خدا ما هم دل داریم.»
حاج همت این ها را که از امیر عقیلی شنید،دستی به سر امیر کشید و خندید و گفت:

«برادر من!اصل ماجرا این است که از کنار پاسگاه های شما که رد می شوم،این دژبان های شما هر کدام چند ماه آموزش تخصصی می بینند که اگر یک ماشین از دژبانی ارتشیها رد شد،مشکوک بشوند؛از دور بهش علامت میدهند،آروم آروم دست تکان میدهند،اگه طرف سرعتش زیاد بشه،اول علامت خطر میدهند،بعد ایست میدهند،بعد تیرهوائی میزنند،آخر کاراگر خواست بدون توجه دژبانی رد بشود.به لاستیک ماشین تیر میزنند.
ولی این بسیجی هایی که تو میگی،من یک کیلومتر مانده  بهشان مرتب چراغ میدم،سرعتم رو کم میکنم،هنوز بیست متر مانده پیاده می شوم و یک دستی تکان میدهم و دوباره می خندم و سوار می شوم و باز آرام از کنارشان رد می شوم.آخر این بسیجی ها مشکوک بشوند.اول رگبار می بندند. بعد تازه یادشان میاد که باید ایست بدهند.
یک خشاب و خالی میکنند،بابای صاحب بچه را در میآورند،بعد چند تا تیرهوائی شلیک میکنند و آخر که فاتحه طرف خوانده شد،داد می زنند ایست.»

سلامتی همه بسیجیا صلوات

خاکیان افلاکی

مظلومیت سردار شهید نادر مهدوی

در حالی که عراق کشتی های تجاری ایـران را درخلیج فارس میزد

آمریکا هم به حمایت از نفتکشهای کشورهای عربی

ناوهای خود را وارد خلیج فارس کرد.

روزی سرهنگی که برای تفریح به این مکان با صفا آمده بود،خطاب به امام کرد و گفت:
آخوند! تو به چه مناسبت اینجا آمدی؟

امام فرموده بودند:

من هم آمدم تفریح؛سرهنگ گفت:تو اهل علم هستی،تو تفریح می خواهی چکار؟!

در خمین تپه ای است با صفا به نام «بوجه»،که در ایام عید،بعضی از جوانها در آنجا وسایل تفریح فراهم میکردند.
روزی سرهنگی که برای تفریح به این مکان با صفا آمده بود،خطاب به امام کرد و گفت:آخوند! تو به چه مناسبت اینجا آمدی؟
امام فرموده بودند:من هم آمدم تفریح؛سرهنگ گفت:تو اهل علم هستی،تو تفریح میخواهی چکار؟!
و امام را محکم میان دو دستش گرفتـه بود؛امام هم فرمود:خوب،حـالا که میخواهی کشتی بگیری،صبر کن تا من آماده شوم.
حضرت امام در آن موقع جوان بودند؛آماده کشتی گرفتن شدند و با او کشتی گرفتند و او را ضربه فنی کردند.
سرهنگ با کمال تعجب و حیرت لباسش را تمیز کرد و گفت: ای ولله،باورم نمی شود که آخوندها هم اینچنین باشند!

(خاطرات آیت الله خلخالی،پرتوی از خورشید، ص 148)

قانون

«ژوان کورسل» از شهدای فرانسوی جنگ است.

به گزارش رجانیوز،وی پس از اینکه در فرانسه به تشیع گروید،نامش را به کمال تغییر داد و برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم رفت.

وی سپس به سپاه بدر پیوست و در عملیات مرصاد و در سن ۲۴سالگی در شهر اسلام‎آباد شهید شد.

او هم‎چنین دو کتاب «چهل حدیث»و«مسأله حجاب» را به زبان فرانسه ترجمه کرد.از او نقل شده است که: «دعای کمیل باعث شیعه شدن من شد.»

برای تسكین درد دارم آیات كلام الله مجید را تلاوت می كنم.

((اين وصيت نامه ها انسان را مى لرزاند و بيدار مى كند)) (امام خمينى)

من براى انتقام از كسى و براى چند وجب وسعت خاک نمی روم

پنج شش روز به عید سال 61 مانده بود.

شریف قنوتی همرزم شهید نـواب صفوی،اولین نماینده امام خمینی

و سایـر مراجع عظام و اولین فرمانده جنگ های چریکی و پارتیـزانی

ردپای سردار در تار و پـود فلک الافلاک

اندیشیدن به اینکه اسطوره رادمردی و ایثـار امـروز درکجای جغرافیای ناجوانمردی در حصـار دیو منشان است شایـد هم روحمان را آزار میدهد و هم قلبمان را آرام میکند که حتما روزی یـوسف گمگشه به کنعان باز خـواهد آمد و دل و جـان خستـه مان را جلا خواهد داد.

 یکی پیراهن خونین مرا ‌برای تبرک با خود برد و لباس بیمارستان تنم کردند.هنوز یک ساعت نشده بودکه تلی از میوه،شیرینی و کمپوت دور و برم ریختند.احساس میکردم در میان خانواده‌ام هستم. حتی برایم کت و شلوار آوردند و این برای اولین باری بود که کت و شلوا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ردار می‌شدم.

مجید پازوکی تعریف میکرد «در جریان تفحص،چند جنازه پیدا کردم؛ احساس میکردم یکی از آنها سرباز عراقی است؛ استخوان‌هایش را جمع میکردم و یک طرف می‌ریختم؛ شب در خواب دیدم که همان شهید به من گفت:مجید،چرا با من این کار را می‌کردی؟!».

وی که از فرماندهان پر افتخار و یادگاران نامدار دفاع مقدس محسوب می شود در دوران قبل از انقلاب با ارادت ویژه‌ای که نسبت به مقام معظم رهبری،حضرت امام خامنه‌ای داشت،به طور مرتب در جلسات ایشان شرکت می نمود و بدین طریق با فضای مبارزه ارتباط داشت.