لاف در غريبی،گور در بازار مسگرها !

لالائی ميدونی چرا خوابت نميبره !

لب بود كه دندون اومد !

لر اگر ببازار نره بازار می گنده !

لقمان حكيم را گفتند: ادب از كه آموختی؟ گفت : از بی ادبان! [گلستان سعدی]

لگد به گور حاتم زده !

لولهنگش آب می گيره !

ليلی را از چشم مجنون بايد ديد !

طاســــ اگر نيکـــ نشيند همه كســـ نـراد استــــ !

طالعـــ اگر اریــــ بــرو دمر بخوابـــــ !

طاووســـــ را به نقشــــ و نگاریــــ كه هستـــــ خلقـــــ/ تحسينــــ كنند و او خجلـــــ از پایـــــ

زشتـــــ خويشـــــــ ! (سعدی)

طبلـــــ تـو خاليستـــــ !

طبيبــــ بیـــــ  مروت،خلقـــــ را رنجور میــــــ خواهد !

طشتــــ  طلا رو سرتـــــ بگيـر و بـرو !

طعمه هر مرغكیــــ انجيــر نيستـــــ !

طمعــــ آرد بمردانـــــ رنگــــ زردیــــ !

طمعــــ پيشه را رنگـــــ و رو زرده !

طمعــــ را نبـايد كه چندانــــ كنیــــ / كه صاحبـــــ كرمـــــ  را پشيمانـــــ كنیـــــ !

زعفران كه زیاد شد بخورد خر میدهند !

زكوة تخم مرغ یک دانه پنبه دونه است !

صابونشــــ به جامه ما خورده !

صبر كوتاه خـدا سیـــــ ساله !

صداشــــ صبح در میـاد !

صد پتکــــ زرگر،یکـــــ پتکــــ آهنگر !

صد تا گنجشک با زاق و زوقش نیم منه !

صد تا چاقو بسازه،یكیشــــ دسته نداره !

صد تومنــــ میدمـــ كه بچه امـــ یكشب بیرونـــ نخوابه وقتیـــ خوابید،چه یكشبـــ چه هزارشبـــ !

صد رحمتـــ به كفنـــ دزد اولیـــــ !

صد سالــــ گدائیــــ میكنه هنوز شبــــ جمعه را نمیدونه !

صد سر را كلاه است و صد كـور را عصا !

صد منـــ پرقـو یكمشتـــ نیستــــ !

صد منـــ گوشتـــــ شكار به یکـــ چس تازیــــ نمیـــــ ارزه !

صد موشــــ را یکــــ گـربه كافیه !

صفراشــــ به یک لیمو می شكنه !

صنار جیگرکــــ سفره قلمگار نمی خواد !

صنار میگیرمــــ سگــــ اخته میكنمــــ ،یه عباسیــــ میدمــــــ غسلــــ میكنمــــ !

قاپ قمار خونه است !

قاتل بپای خود پای دار میره !

قاچ زین را بگیر اسب دوانی پیشكشت !

قاشق سازیـــ كاریـــ نداره،مشت میزنی توشــ گود میشه،دمشـــ را میكشیــ دراز میشه !

قاشق نداری آش بخوری نونتو كج كن بیل كن !

قاطر را گفتند : پدرت كیست ؟ گفت : اسبـــ آقادائیمه !

قاطر را گفتند : پدرت كیست ؟ گفتـــ : اسبـــ آقادائیمه !

قاطر پیش آهنگ آخرش توبره میشه !

قبا سفید قبا سفیده !

قبایـــ بعد از عیـد برایـــ گلـــ منار خوبه !

قدر زر،زرگر شناسد قدر گوهر،گوهریــــ .

قرانـــ كنند حرز و امامـــ مبینـــ كشند ! (یاسینـــ كنند ورد وبه طاها كشند تیغ ...)

قربونـــ برمــ خدا رو، یک بامــ و دو هوا رو،اینور بامـــ گرما را اون ور بامـــ سرمارو !

قربونـــ بند كیفتم،تا پول داری رفیقتمـــ !

قربونـــ سرتـــ آقا ناشی،خرجمـــ با خودمـــ آقامـــ تو باشیـــ !

قربونـــ چشمهایـــ بادومیت - ننه من بادوم !

قربونـــ چماق دود كشت كاه، بده جوش پیشكشت !

قرض كه رسید به صد تومن، هر شب بخور قیمه پلو !

قسمت را باور كنم یا دم خروس را ؟!

قسم نخور كه باور كردم !

قلمــــ ،دستــــ دشمنه !

قمـــ بید و قنبید،اونهمـــ امسالـــ نبید !

قومـــ و خویشـــ، گوشت هم را میخورند استخوانـــ همـــ را دور نمیندازند.

ذات نايافته از هستی بخش / كی تواند كه شود هستی بخش؟! ( جامی)

ذره ذره كاندرين ارض و سماست / جنس خود را همچو كاه و كهرباست.(مولوی)

ذره ذره جمع گردد وانگهی دريا شود.

ضربــــ خورده جراحه !

ضـرر را از هـر جا جلوشو بگيریــــ منفعته !

ضـامن روزیـــ بـود روزیـــ رسانـــ !

ضـرر بموقعـــ بهتــر از منفعتـــ بيموقعه !

ضـرر كار كنـــ ،كار نكردنه !

گـاو پیشانیـــ سفیده !

گاهیــــ از سوراخــــ سوزنـــ تو میـره گاهیــــ همــــ از دروازه تو نمیـره !

گوسفند بفكر جونه، قصابــــ به فكر دنبه !

گیرمــــ پدر تو بود فاضلـــ/ از فضلــــ پدر تـو را چه حاصلـــــ !  ‌[[نظامی]]

رفتم ثواب كنم كباب شدم !

روبرو خاله و پشت سر چاله !

رطب خورده كی منع رطب چون كند !

چار دیواریـــ اختیـــاریــــ !

چاقـو دسته خودشو نمیبره !

چاه كنـــــ همیشه ته چاهه !

چاه مكنــــ بهر كسیـــــ،اول خودت، دوم كسیـــــ !

چاه نكنده منار دزدیده !

چرا  توپچیـــــ نشدی !

چراغیـــــ كه به خـونه رواست، به مسجد حرامــــ است !

چشته خـور بدتر از میــراثــــــ خـوره !

چشمــــ داره نخودچیــــ ، ابـــرو نداره هیچیــــ !

چشمشــــ آلبالو گیلاســــ می چینه !

چشمشـــ هزار كار میكنه كه ابـروشـــ نمیدونه !

چغنـدر گوشت نمیشه،دشمنمـــ دوست نمیشه !

چنـار در خونه شونـو نمی بینه !

چوب خدا صدا نداره،هر كیــــ بخوره دوا نداره !

چوب دو سر طلا ست !

چوب را كه برداریــــــ،گربه دزده فرار میكنه !

چوب معلم گله،هر كیــــ نخوره خله !

چو به گشتیـــــ ، طبیب از خود میازار / چراغـــ از بهر تاریكیــــ نگه دار !

چو دخلتــــ نیستــــ خرجــــ آهسته تر كنــــ /كه گوهر فـرو شست یا پیله ور!

چه خوشستـــــ میوه فروشیـــــ / گر كس نخرد خودتــــ بنوشیــــ !

چه عزائیست كه مرده شور هم گریه میكنه !

چه  علیـــــ خواجه، چه خواجه علیـــــ !

چه مردیــــ  بـود كز زنیـــــ كم بـود !

چیزیــــ كه شده پاره،وصله ور نمیـــــ داره !

شتر پیر شد و شاشیدن نیاموخت !

شریک دزد و رفیق قافله !

شوهرم شغال باشد،نونم در تغار باشد !

شنیدی كه زن آبستن گل میخوره اما نمیدونی چه گلی !

سبیلش را باید چرب كرد !

سركه نقد بهتر از حلوای نسیه است !

سگ باش،كوچک خونه نباش !

جا تره و بچه نيست !

جاده دزد زده تا چهل روز امنه !

جايی نميخوابه كه آب زيرش بره !

جايی كه ميوه نيست چغندر،سلطان مركباته !

جواب ابلهان خاموشيست !

جواب های،هويه !

جوانی كجائی كه يادت بخير !

جوجه را آخر پائيز ميشمرند !

جوجه همسشه زير سبد نميمونه !

جون بعزرائيل نميده !

جهود،خون ديده !

جهود،دعاش را آورده !

جيبش تار عنكبوت بسته !

جيگر جيگره،ديگر ديگره !

تا گوساله گاو بشه،دل مادرش آب میشه !

تنبان مرد كه دو تا شد بفكر زن دوم میافته !

تخم دزد،شتر دزد میشه !

خدا همه چیز را به یک بنده نمی ده !

خر را با آخور میخوره، مرده را با گور !

خواب پاسبان،چراغ دزده !

خوشا چاهی كه آب از خود بر آرد !

با آل علی هر كه در افتاد،ور افتاد.

با سیلی صورت خودشو سرخ نگه میداره !

به اشتهای مردم نمیشود نان خورد !

بزک نمیر بهار میاد / كنبزه با خیار میاد !

به گربه گفتند گهت درمونه،خاک پاشید روش !

پا را به اندازه گلیم باید دراز كرد !

پای خروستو ببند،بمرغ همسایه هیز نگو !

پایین پایین ها جاش نیست،بالا بالا ها راش نیست !

پز عالی، جیب خالی !

پس از چهل سال چارواداری،الاغ خودشو نمیشناسه !

پس از قرنی شنبه به نوروز میافته !

پستان مادرش را گاز گرفته !

پسر خاله دسته دیزی !

پسر زائیدم برای رندان، دختر زائیدم برای مردان، موندم سفیل و سرگردان !

پدر كو ندارد نشان از پدر / تو بیگانه خوانش نخوانش پسر !

پشت تاپو بزرگ شده !

پنج انگشت برادرند، برابر نیستند !

پوست خرس نزده میفروشه !

پول است نه جان است كه آسان بتوان داد !

پول پیدا كردن آسونه، اما نگهداریش مشكله !

پول حرام، یا خرج شراب شور میشه یا شاهد كور !

پولدارها به كباب،بی پولها به بوی كباب ،

پول ما سكه عُمَر داره !

پیاده شو با هم راه بریم !

پیاز هم خودشو داخل میوه ها كرده !

پی خر مرده میگرده كه نعلش را بكنه !

پیراهن بعد از عروسی برای گل منار خوبه !

پیرزنه دستش به درخت گوجه نمیرسید، می گفت: ترشی بمن نمیسازه !

پیش از آخوند منبر نرو !

پیش رو خاله،پشت سر چاله !

پیش قاضی و معلق بازی !

هر جا سنگه بپای احمد لنگه !

هیچ بدی نرفت كه خوب جاش بیاد !

هم فاله و هم تماشا ! 

هر كه نان از عمل خویش خورد / منت از حاتم طائی نبرد !

هر چه از دزد موند،رمال برد !

 فردا كه برمن و تو وزد باد مهرگان / آنگه شود پدید كه نامرد و مرد كیست ؟ (( ناصر خسرو))

فرزند بی ادب مثل انگشت ششمه، اگر ببری درد داره،اگر هم نبری زشته !

فرزند عزیز نور دیده/از دبه كسی ضرر ندیده !

فرزند كسی نمیكند فرزندی/گر طوق طلا به گردنش بر بندی !

فرزند عزیز دردونه،یا دنگه یا دیوونه !

فرشش زمینه،لحافش آسمون !

فرش، فرش قالی،ظرف،ظرف مس،دین،دین محمد !

فضول را بجهنم بردند گفت : هیزمش تره !

فقیر، در جهنم نشسته است !

فكر نان كن كه خربزه آبه !

فلفل نبین چه ریزه بشكن ببین چه تیزه !

فلک فلک،بهمه دادی منقل، به ما ندادی یک كلک !

فواره چون بلند شود سرنگون شود !

فیل خوابی می بیند و فیلبان خوابی !

فیلش یاد هندوستان كرده !

فیل و فنجان !

فیل زنده اش صد تومنه،مرده شم صد تومنه !